The education during the announcement period of republic within the construction and trnsformation period

Main Article Content

B. Mehmet Bozaslan Emel Çokoğullar

Abstract

Every society is bound to struggle to create the conditions and mechanisms in convenient with the own life experience within the historical perspective. This struggle aims to provide the social order or change the existing social structure. The institution of education becomes the primary actor of changing in line with shaping the individual targets. After the establishment of the Republic in 1923, the education system has been reorganized and determined its own principles in order to enhance the mission of social change, transformation and construction. Therefore, the education system has transformed into a mixed, compulsory, rationalist and secular character and hence the interruption has been witnessed with the creating of new social structure by liberating from the traditional forms.

Keywords: the announcement of republic, transformation, education, construction, social structure

Downloads

Download data is not yet available.

Article Details

Section
Articles

References

Adem, M. (2000). Atatürkçü Düşünce Işığında Eğitim Politikamız, İstanbul, Cumhuriyet Gazetesi Yayınları.

Âdem, M. (2008). Çağdaş Üniversite mi Medrese mi, Ankara, Phoenix Yayınevi.

Atatürk’ün Maarife Ait Direktifleri (1985). İstanbul, Milli Eğitim Yayınları.

Atatürk Araştırma Merkezi (1997). Atatürk’ün Söylev ve Demeçleri I, Ankara.

Atatürk Araştırma Merkezi (1997). Atatürk’ün Söylev ve Demeçleri II, Ankara.

Atatürk ve Eğitim (1981). Türk Eğitim Derneği V. Eğitim Toplantısı, Ankara, Şafak Matbaası.

Akyüz, Y. (1999). Türk Eğitim Tarihi, 3. basım, İstanbul, Alfa Yayınevi.

Aytaç, K. (1984). Eğitim Politikası Üzerine Konuşmalar, Ankara, AÜ basımevi.

Başgöz, İ. ve Wilson, E. H. (1968). Türkiye Cumhuriyetinde Milli Eğitim ve Atatürk, Ankara, Dost Yayınları.

Berktay, F., (2009). “Osmanlı’dan Cumhuriyet’e Feminizm”, Mehmet Ö. Alkan (Ed.), Modern Türkiye’de Siyasi Düşünce Cumhuriyet’e Devreden Düşünce Mirası Tanzimat ve Meşrutiyet’in Birikimi C:I, İstanbul, İletişim Yayınları.

Binbaşıoğlu, C. (2005). Türk Eğitim Düşüncesi Tarihi, Ankara, Anı Yayıncılık.

Çelik, N. B. (2001). Kemalizm: Hegemonik Bir Söylem, Modern Türkiye’de Siyasi Düşünce/Kemalizm, İstanbul, İletişim Yayınları.

Çetin, H. (2003). Modernleşme ve Türkiye’de Modernleşme Krizleri, Ankara, Siyasal Kitabevi.

Göle, N. (2010). İç İçe Girişler: İslam ve Avrupa, 2. basım, Ali Berktay (Çev.), İstanbul, Metis Yayınları.

Güneş, M., ve Güneş, H. (2003). Türkiye’de Eğitim Politikaları ve Sivil Toplum, Ankara, Anı Yayıncılık.

Heper, M. (2011). Türkiye’nin Siyasal Hayatı Tarihsel, Kuramsal ve Karşılaştırmalı Açıdan..., Kadriye Göksel (Çev.), İstanbul, Doğan Egmont Yayıncılık.

Karagözoğlu, G. (1985). Atatürk’ün Eğitim Savaşı, Atatürk Araştırma Merkezi Dergisi, C. XI, No. 4.

Küken, G. (2006). Türkiye’de Eğitim Felsefesi, Türkiye’de Eğitim Bilimleri: Bir Bilanço Denemesi, Muhsin Hesapçıoğlu & Alpaslan Durmuş (Ed.), Ankara, Nobel Yayınları.

Mert, N. (2001). Cumhuriyet Türkiyesi’nde Laiklik ve Karşı Laikliğin Düşünsel Boyutu, Modern Türkiye’de Siyasi Düşünce/Kemalizm, İstanbul, İletişim Yayınları.

Oğuzkan, T. (2003). Atatürkçü Eğitim Politikası ve Milli Eğitim, Atatürkçülük: Atatürk ve Atatürkçülüğe İlişkin Makaleler, Ankara, MEB.

Özdalga, E. (2007). İslâmcılığın Türkiye Seyri Sosyolojik Bir Perspektif, Gamze Türkoğlu (Çev.), 2. basım, İstanbul, İletişim Yayınları.

Sakaoğlu, N. (1992). Cumhuriyet Dönemi Eğitim Tarihi, İstanbul, İletişim Yayınları.

Unat, K. (2011). Osmanlı Devleti’nde Sosyo-Ekonomik Düzen ve XIX. Yüzyıl Yenileşme Hareketleri, Temuçin Faik Ertan (Ed.), Başlangıcından Günümüze Türkiye Cumhuriyeti Tarihi, Ankara, Siyasal Kitabevi.